Missiokids - Myanmar - Leuke weetjes

Leuke weetjes over Myanmar

Mannen in wikkelrok
In Myanmar dragen vrouwen meestal een rok en mannen ook! Het is een wikkelrok die longyi wordt genoemd. De doek van zo’n 2 meter lang en 80 cm breed wordt om de heupen geslagen en bij elke gelegenheid gedragen. Vrouwen en mannen dragen de longyi wel op een verschillende manier en ook de patronen op de doek zijn anders. Vroeger was het een van de belangrijkste taken van de vrouwen om longyi’s voor de hele familie te weven. Nu kan men de stoffen ook kant en klaar kopen. Het is eigenlijk wel fijn zo’n rok: als het heel heet is, kan er wel lucht bij je benen zodat je niet zo hoeft te zweten.

Om door een ringetje te halen
Meisjes van het volk van de Padaung dragen al sinds generaties halsringen van messing. Van kleins af aan worden er steeds meer ringen toegevoegd, waardoor de hals steeds langer lijkt te worden, omdat het sleutelbeen naar beneden wordt gedrukt en de ruggenwervels uit elkaar getrokken worden. Het is niet gezond, maar men vond het mooi en het liet zien dat je trots was op je eigen cultuur. Tegenwoordig zijn de dorpen van de Padaung een attractie voor de toeristen. Daarom komen veel meisjes nu in opstand tegen deze oude traditie. Ze willen niet als een soort ‘giraffenvrouw’ aan toeristen getoond worden.

Make-up uit de natuur
Misschien valt het je wel op als je de foto’s ziet van mensen van Myanmar. Ze hebben een soort geel-witte pasta of crème op hun gezicht. Wat is dat? Het heet thanaka en het is een pasta die gemaakt wordt van de fijn gewreven schors van de Indische houtappelboom. Jong en oud gebruiken deze make-up, omdat je er een mooie huid van krijgt en het verkoelend werkt. De jongens smeren het gewoon zo maar op hun wangen, maar de meisjes maken er vaak een mooi patroontje van.

Schoenen uit
De mensen in Myanmar hebben veel gevoel voor ‘heilige dingen’. Ze weten dat er dingen zijn die je bijzonder moet koesteren, omdat ze heel waardevol zijn. Men heeft zoveel respect voor de heilige geschriften van het boeddhisme, dat je nooit op iets dat geschreven is met je voeten gaat staan, zelfs niet op een krant. Net als in de boeddhistische pagodes trekt men in de christelijke kerken de schoenen uit. Men wil niet met de vuiligheid van de straat op een ‘heilige grond’ lopen.

Kindmonniken
In Myanmar is het een vaste traditie: iedere jongen gaat minstens twee keer in zijn leven een tijdje in een klooster wonen. De eerste keer is hij tussen de 5 en 15 jaar oud en blijft hij minstens zeven dagen. De tweede keer komt hij als hij 21 jaar is geworden. Omdat ook Boeddha zelf een prins was voordat hij tot Verlichting kwam, worden de jongens voor de processie van de Shin Pu (novicenwijding) aangekleed als een kleine prins. Daarna wordt hun hoofd kaal geschoren. De ouders bewaren het haar thuis op een speciale plaats.