Sprookje uit Burkina Faso - Op zoek naar Schildpad

Lang geleden leefde Schildpad in een poel. Net als haar ouders, haar grootouders en al degenen die voor haar leefden, verbleef ze er dag en nacht. Ze wroette in de modder en hield veel van het zachte water over haar schild. Zo was haar leven.

Plotseling kwam de droogte: er was geen water meer. Op een ochtend kwam Reiger naar de poel. Reiger hield sowieso al niet zoveel van Schildpad, maar door het gebrek aan water werd hij nog gemener. Reiger beval Schildpad het water te verlaten. Schildpad gehoorzaamde zonder te protesteren.

Toen Reiger verdwenen was, kwam ze langzaam terug. Al snel klonk de spottende stem van Haas. De woorden van Haas kwetsten Schildpad zo zeer dat ze zich schaamde: vanuit het hele oerwoud kon je de bewoners horen lachen.

Schildpad wachtte tot het donker was om weer in de poel te gaan liggen. Op de terugweg van het jagen, kwam Panter naar de poel toe. Eén klap met zijn poot was voldoende om Schildpad op haar rug te doen landen. Panter liet zijn tanden zien en verbood Schildpad om in het water te komen, het water dat zo zeldzaam en kostbaar was geworden.

Dus verliet Schildpad de poel van haar voorouders en ging op zoek naar een plek waar ze wel welkom was.

Het vertrek van Schildpad bracht de regen niet terug. Omdat iedereen dorst had, werd er vaker ruzie gemaakt: Haan daagde Olifant uit, Parelhoen verloor zijn haren, Hond achtervolgde Aap en Hyena wilde bijna zijn moeder verkopen…

Leeuw, koning van het oerwoud, besloot daarom iedereen bij elkaar te roepen voor een grote vergadering. Alle dieren van het oerwoud kwamen naar de bijeenkomst. Allemaal? Behalve Schildpad. “Waar is Schildpad?”, vroeg de koning verbaasd. Pad vroeg het woord: “Heer, Schildpad heeft enkele dagen geleden de poel verlaten, omdat men haar weggejaagd heeft.”

“Wie heeft Schildpad weggejaagd?”, donderde de koning. Iedereen boog het hoofd. Leeuw beval iedereen op zoek te gaan. Schildpad, die al snel het roepen van de dieren hoorde, werd bang en kromp in elkaar. Ineens ontdekte Zwijn haar en alle dieren gingen om haar heen staan. Aap zei: “Schildpad, het oerwoud huilt om jou en de poel heeft geen tranen meer over. Kom terug! We hebben dorst. Kom terug!”

Ontroerd stak Schildpad haar hoofd naar buiten en zei dat ze weer in de poel van haar voorouders zou gaan wonen. Meteen begon het te donderen, windvlagen schudden de bomen heen en weer en de regen sloeg op het oerwoud. De koning verkondigde: “Voortaan, dieren met een vacht, dieren met veren of dieren met schubben, volken van de aarde, van de lucht of van het water, bewoners van de nacht of bewoners van de dag, ALLEMAAL, samen zijn we één grote familie.”

 



© foto: V. Goulmy